Leaving Saninbel Island

Goedemorgen iedereen,

De titel zegt het al: Leaving Sanibel Island. Vanmiddag laten we Sanibel achter ons. Na elk bezoek aan Sanibel worden we weer een klein beetje meer verliefd op dit eiland. Zijn het de wuivenden palmen, de heerlijke zeelucht, de witte soms met schelpen overdekte stranden, de fantastische wildlife, de rust die het eiland uitstraalt? De fantastische zonsondergangen waar we nu al drie van hebben gezien? Alles bij elkaar. Er is hier bijna geen commercie. Er zijn geen schreeuwende reclameborden en niet om elke hoek een Mc Donalds of Burger King. Hier zitten van die leuke kleine gezellige eettentjes en winkelcentrums waar je heerlijk op je gemak door heen slentert. De lokale bevolking is vriendelijk en er is geen haast, nergens niet. Sanibel ademt rust en je dat voel je terug in jezelf. De vorige jaren verbleven we maar 1 of 2 dagen op Sanibel. Toen Aize aangaf hier 5 dagen te willen zijn dacht ik eerst: Jij bent gek, wat moeten we al die dagen daar doen? Had ik daar even ongelijk! Zoveel te doen en we hebben zoveel gedaan en nog het ik het idee dat we niet alles hebben gezien/beleefd! Maar wat hebben we weer een paar leuke dingen gedaan.

Dinsdag was een rustdag, maar ondanks dat toch wel nog genoeg gedaan. Op het strand naar schelpen gezocht bij low tide, wat winkeltjes in geweest en een mislukte boardwalk wandeling(mislukt omdat dit om 19:00 uur in de avond was, het al donker begon te worden in een dichtbebost gebied en ik daar niet zo van hou ) Aan het eind van deze wandeling nog wel even naar de brug van Sanibel geweest en daar even in een klein haventje gezeten. Zwom er ineens een zeekoe voorbij!

Woensdag stapten we om 8:30 uur op een boot voor een ontbijt en een anderhalf uur durende boottocht over het meer in Tarpon Bay, een baai die bij het J.N."Ding" Darling Refuge Park hoort. Een gids vertelt ondertussen alles over de baai, over Sanibel en het leven. Ondertussen hopen op wilde dieren. De oogst: wilde vogels en een paar dolfijnen! Weliswaar op best nog wel afstand, maar onze gids vertelde dat we met de boot ook op afstand zouden blijven omdat ze de dolfijnen niet willen opjagen. Er duiken namelijk veel filmpjes vanaf Sanibel op van mensen met een speedboot waarbij de dolfijnen dan meezwemmen, maar uiteindelijk kan dit er voor zorgen dat ze gewond raken. Dus heerlijk vanaf afstand bekeken en dat is al fascinerend genoeg. Na de boottocht dan eindelijk naar de vuurtoren van Sanibel. De vuurtoren van 30 meter is vanaf 1884 constant in gebruik en 1 van de oudste gebouwen op het eiland. Een prachtig stukje strand. Vlakbij de vuurtoren staat ook nog een visserspier. Het is altijd even leuk om naar de vissende lokale bevolking te kijken. En daar stonden we dus gewoon heerlijk over de zee te staren en te kijken hoe de vissers hun hengels werpen en wat zien we dan? Vinnen aan de zee oppervlakte. 1, 2,3 oo, haaien?? Nog eens goed kijken en dan komen ze boven.......dolfijnen!! Nog meer en dichterbij dan bij de boottocht. Een lokale visser naast ons verteld dat het best bijzonders is want normaal komen ze niet zo dichtbij. Yeuh, hebben wij weer geluk. Dat hebben we maar gevierd met een ijsje en daarvoor zijn we naar Pinocchio geweest. Op Sanibel een begrip. Hier wordt Itialaans handmade ijs verkocht. 135 smaken waarvan ze maar 35 op een bord laten zien. Elke dag vers gemaakt en het was inderdaad heerlijk! Je krijgt natuurlijk weer een ijsje zo groot dat je hem nog maar net op kan maar in dit geval was dat helemaal niet erg!

Gisteren zijn we in de ochtend opnieuw naar J.N. "Ding" Darling geweest waar we nu ook gewandeld hebben, toch hopen op die bobcat, wasbeertje, otters, Florida panter die er rond schijnen te lopen. Maar gisteren even niet.....zal je altijd zien.

Na het bezoek aan de refuge zijn we naar CROW geweest. CROW staat voor Clinic for the Rehabilitation for Wildlife, een reddingsorganisatie voor wilde dieren. Elk gewond dier kan daar binnen worden gebracht. CROW zal het dier behandelen en als het lukt weer vrij laten in de wilde natuur. In het centrum kregen we inzage in hoe ze te werk gaan, hoeveel dieren ze opvangen. De meeste dieren die worden binnen gebracht zijn schildpadden, die aangereden worden door auto of overvaren worden door boten, en vogels die verstrikt zijn geraakt in visserslijnen of vissershaken hebben ingeslikt. Maar soms ook eekhoorns die uit nesten vallen. Vooral het aantal vogels die verstrikt zijn geraakt in visserslijnen of haken hadden ingeslikt stemde me triest. Het is triest om te zien wat de mens voor vernielingen aanricht in de dierenwereld. Fantastisch dat er zulke toegewijde mensen bestaan die hun leven in het teken zetten in het redden van deze dieren. Ik vind het belangrijk om aan Zoey mee te geven dat wij goed moeten zorgen voor de natuur en de dieren. Zij is tenslotte de toekomst.

Sanibel is dus al met al een divers eiland. En we gaan weg met de belofte om ooit weer terug te komen. Zoals Zoey het zelfs zegt: Kunnen we hier niet blijven?? Nee, want nu moeten we naar Disney..

Till next time

'Dreams can come true"- Walt Disney